- اجتماعی
دانلود فیلم روزهای نارنجی 1080p BluRay کیفیت عالی
داستان : فیلم روزهای نارنجی حکایت زنی بنام آبان ( هدیه تهرانی ) بوده که رنج بسیاری در زندگی دیده و حالا تصمیم گرفته مستقل زندگی کند. آبان برنده مناقصه یک باغ پرتقال میشود و سند خانهاش را گرو میذارد تا کارگران زیادی را برای چیدن پرتقال استخدام کند و بتواند موفقیت کاری کسب نماید. سینمایی روزهای نارنجی تم زنانه دارد و تمرکز آن روی برجسته سازی مشکلات زنان جامعه است.
بازیگران : هدیه تهرانی, علی مصفا, مهران احمدی, علیرضا استادی, ژیلا شاهی, لیلی فرهادپور, سیامک ادیب بازیگران فیلم هستند.
دانلود فیلم روزهای نارنجی با لینک مستقیم
دانلود کیفیت HQ با حجم 2.7 گیگابایت – 7.000 تومان
دانلود کیفیت 1080p با حجم 1.4 گیگابایت – 6.500 تومان
دانلود کیفیت 720p با حجم 701 مگابایت – 6.200 تومان
دانلود کیفیت 480p با حجم 427 مگابایت – 6.000 تومان
معرفی فیلم ایرانی روزهای نارنجی
دانلود فیلم روزهای نارنجی به کارگردانی آرش لاهوتی و نویسندگی جمیله دارالشفایی با تهیهکنندگی علیرضا قاسمخان محصول ایرانی سال 1396 با ژانر اجتماعی است. فیلم روزهای نارنجی برای مدت زمان 102 دقیقه تدوین شده که اکران آن مهرماه سال 1399 آغاز شد و همچنین دانلود فیلم ایرانی روزهای نارنجی با تماشای آنلاین بصورت کامل آبانماه 99 از سایت فیلم تو ایرانی پخش گردید. آهنگ تیتراژ فیلم سینمایی روزهای نارنجی توسط کریستف رضاعی ساخته شده و تدوین آن برعهده مهدی حسینیوند بود. بازیگران فیلم روزهای نارنجی از بهترین هنرمندان سینما مانند هدیه تهرانی و علی مصفا هستند که ستارگان سینمای ایران میباشند. آرش لاهوتی فیلم روزهای نارنجی را طی چهارماه فیلمبرداری کرد و توانست از شش جشنواره فیلم بینالمللی جایزه دریافت کند. داستان فیلم روزهای نارنجی براساس فیلمنامهای از لاهوتی و دارالشفایی با موضوع اجتماعی نگارش شده که روایت آن درباره زندگی زنی میانسال هست که کارش استخدام کارگر زن برای باغات است. پخش فیلم روزهای نارنجی از آبانماه 1399 شروع میشود و دانلود فیلم سینمایی روزهای نارنجی با لینک مستقیم و کیفیت عالی نسخه اصلی کامل کم حجم بهمراه تماشای آنلاین با اینترنت نیمبهاء رایگان از وبسایت فیلم تو ایرانی پخش میگردد.
نقد فیلم روزهای نارنجی
درواقع اگر کارنامه کاری مصفا را خوب رصد کنیم، اغلب نقش مردان منفعلی را بازی میکند که هیچ تاثیری در فیلم ندارند و گاهی دیوارهایی که پشت بازیگر هستند، بیشتر به چشم میآید. همین کلیشه از فیلم «مردی بدون سایه» به فیلم روزهای نارنجی ورود پیدا میکند، یکی از نقدهای اجتماعی قابل اعتنا درباره بدنه اجتماعی جامعه مردان است. نقدی که در فیلم سینمایی درخونگاه سیاوش اسعدی هم مطرح شده بود و از قضا اگر از این جنبه فیلم روزهای نارنجی را تحلیل و ارزیابی کنیم، نقد اجتماعی بسیار درخوری در فیلم مطرح شده است. آیا پژوهشگران حوزههای اجتماعی مسئله رکود و عدم فعالیت جامعه مردان را به عنوان یک نقد قابل اعتنا پذیرفته و درک کردهاند؟ جامعه مردان از مقامات اجرایی کشور طلب کار و پویش اجتماعی دارند، اما پرسش مهم این است آیا به همان نسبت تکاپو در جامعه مردان وجود دارد؟
نیروی کار تعهد و تکاپوی اجتماعی صد درصدی در جامعه ما وجود ندارد و به همین علت از تحریم میترسیم. اگر نیروی کار ارزنده و علاقهمندی داشتیم، از چین و ژاپن با توجه به سرمایههای داخلی پیشی میگرفتیم. اما به جای تبدیل شدن به جامعهای کاری به جامعهای طلبکار تبدیل شدیم. این دریافت را با دیدن فیلم روزهای نارنجی در ذهن متبادر میشود. اصولا نقد و فرض اجتماعی روزهای نارنجی این است که بدنه زنانی که مجبور به کسب درآمد هستند، بخشی از آنان قربانیان مردان معتاد و غیر تلاشگرند. ما در این فیلم با جمعیت زنانی مواجه هستیم که زندگی آشفتهای دارند و مجبورند با حقوق روزی 30 هزار تومان در باغات شمال، در چیدن میوه با سرکارگری به نام آبان ( هدیه تهرانی ) مشارکت داشته باشند. هر کدام هم مشکلات خودشان را دارند. رسم الخط ساختاری فیلم به گونهای است که از سیاهنمایی پرهیز میکند و زیرساخت غیرتلاشگر جهان مردان را به چالش میکشد. از این جهت خوشبختانه فیلم به دام نگرههای دراماتیک فمنیستی نمیافتد.
دفاع از حقوق زنان مسئله اغلب فیلم سینمایی جشنواره امسال است و متاسفانه اغلب فیلمسازان مرد حتی به نوعی زن ذلیلی و حمایت از جامعه نسوان بدون درک کامل و دریافت اجتماعی عمیق از جامعه بانوان و دختر جوان مشغول هستند اما پشتوانه اجتماعی عمیقی ندارند. اما فیلم سینمایی روزهای نارنجی به عنوان یک اثر اجتماعی (نه سینمایی) استاندار، نقد و زوایه دید بسیار پژوهشگرایانهای دارد. وارد فضای مردانه و زنانه میشود و با آن پایان دلانگیز مردان را نسبت به زنان تحقیر نمیکند. این مسئله بسیار مهم است که مردان فمنیست فیلمساز سینمای ایران، آنقدر دچار فقدان کامل هویت شدهاند که مرد بودن خود را فراموش میکنند و دست به خود تحقیری عمیق میزنند. پایان فیلم روزهای نارنجی از این حیث کاملا شرافتمندانه شده است. چون در سینمای اجتماعی ما متاسفانه فیلمسازان فرمالیست سیاه ساز اجتماعی فراوانی داریم، که عشق ورزی افراطی نسبت به سیاهنمایی دارند، اما آرش لاهوتی کارگردان فیلم روزهای نارنجی بدون اینکه شناختی ازش در سینما وجود داشته باشد، نشان داد که نسبتها را بدرستی بلد است و صرفنظر از روشنفکربازیهای فیلمساز روزهای نارنجی اثر شرافتمندانهای است که برای مخاطب ساخته شد.
در فیلم ایرانی روزهای نارنجی آرش لاهوتی نگاه یکسویه ستایشگرایانه نسبت به جامعه زنان وجود ندارد، البته پایان فیلم اگر هدیه تهرانی یکبار صورت خود را آرایش میکرد و سرکار میرفت و کمی از زنانگیاش را به همسرش نشان میداد، فیلم قابل اعتناتر و شکیلتر میشد. اما با وجود این نقایص ما با کارگردان فهمیدهای و باسوادی روبرو هستیم که مشخصه سینما را خوب میفهمد و براساس فرهنگ ایرانی فیلم ساخته است. مشکل سینمایی ایران با این فرمالیستهایی که سواد اجتماعی ندارند این است که دوربینشان صرفا سیاهی را به نمایش میگذارد، اما دوربین لاهوتی منذلت انسانی شخصیتهایی که مخلوق خود اوست را حفظ میکند.
0 دیدگاه ارسال شده است
نمایش / مخفی کردن دیدگاه ها